Als je er op een gegeven moment achter komt dat je leven niet is wat je ervan verwacht had, ga je op zoek naar hoe je het kan verbeteren. Ten minste, dat zou je verwachten. Je bent immers zelf verantwoordelijk voor hoe jouw leven eruitziet. Dat weet ik nu, maar een paar jaar geleden was ik nog niet zo ver. In deze blog lees je hoe ik begon aan mijn reis naar een vrijer en blijer leven.
Dit is toch een prima leven?
Ik was getrouwd, met een man met een goede baan bij een ingenieursbureau. Ik had zelf een leuke baan aan de universiteit voor een dag in de week en ik was net begonnen als ZZP-er. Onze twee kinderen zaten nog op de middelbare school en deden het goed. Geld was er genoeg, dus we gingen ieder jaar een week skiën, regelmatig naar de schouwburg en uit eten en brachten ieder jaar drie weken de zomervakantie door op een luxe familiecamping. Klinkt niet verkeerd toch?
Het was niet wat het leek…
Dat ga ik je nu vertellen. Ik had al jaren het gevoel dat ik er alleen voor stond thuis. Naast mijn werk deed ik alle administratie, ook de belastingaangiftes, deed de beleggingen. Ik was degene die ervoor zorgde dat de kinderen de aandacht en hulp kregen die ze nodig hadden, ik regelde sociale afspraken en deed alles zodat het gezinsleven gladjes verliep. Ik sliep vaak slecht, omdat alles wat er moest gebeuren nog door mijn hoofd maalde. Bij mijn man ging het werk altijd voor het meisje, onze trouwdag vierden we niet meer, op mijn verjaardag ging een vergadering voor samen uit eten. Romantiek was er nauwelijks. Maar ik vroeg me nooit af waarom dat allemaal zo ging.
En toen gebeurde er iets totaal onverwachts
En toen werd ik op een dag volkomen onverwacht totaal, helemaal, hotel de botel, verliefd op een andere man. Ik wist niet wat me overkwam. Hij was niet beschikbaar en niet verliefd op mij, maar wat was het heerlijk om die vlinders weer te voelen. Me helemaal vrouw te voelen. Maar ook verwarrend. Want ik was getrouwd en ging ervan uit dat we altijd bij elkaar zouden blijven. Net als onze ouders die beiden hun 50-jarig huwelijk vierden dat jaar.
Een verwarrende tijd brak aan
Ik wist dat de verliefdheid een boodschap was, dat er iets niet goed was in mijn leven. Ik ging me realiseren dat ik het gevoel had dat ik in een kooi zat. Weliswaar een hele mooie, maar toch. In gesprekken met mijn man kon ik niet goed onder woorden brengen wat ik allemaal voelde, samen praten over anderen konden we prima, maar over onze eigen gevoelens en verlangens konden we dat niet. Ik had nog een hele weg te gaan.
Een drastische keuze
Die laatste zomer samen las ik een boekje over de opdrachten die zielen kunnen hebben. Een van de verhalen ging erover dat soms de ene ziel voor de andere zorgt, totdat die andere ziel op eigen benen kan staan, voordat hij of zij verder kan gaan op het eigen pad. Dat verhaal raakte me diep. Ik voelde dat ik zo’n zorgende ziel was en dat de tijd rijp was voor mij om mijn eigen weg te gaan. Uiteindelijk heb ik besloten bij mijn man weg te gaan en op mezelf te gaan wonen, alleen. Onze dochter studeerde al en woonde op kamers. Onze zoon bleef bij zijn vader wonen en kwam drie keer per week bij mij na school en bleef dan eten.
Die mij veel gebracht heeft
Een paar moeilijke jaren volgden, de scheiding werd een vechtscheiding en ik kreeg een burn-out. Er waren momenten dat het hele fundament, waarop mijn leven was gebouwd, wankelde. Ik wist een paar jaar niet hoe mijn leven er uit zou gaan zien. Dat heeft me gedwongen contact te maken met mijn gevoel en te gaan vertrouwen op mijn intuïtie. Ik ben op zoek gegaan naar mezelf en waarom ik me zo had laten leven. Een van de resultaten is bovendien dat ik mijn zielsmissie heb ontdekt: anderen zelfvertrouwen geven door gebruik te maken van al mijn kennis, kunde en ervaring. En dat is wat ik nu doe. En daar wordt ik heel blij van. Wat begon als een nare tijd, heeft me uiteindelijk heel veel gebracht.
Meer weten?
Wil je weten hoe ik jou kan helpen je balans te hervinden en vrijer en blijer in het leven te staan, aarzel dan niet om contact met me op te nemen.
0 Reacties